هدف از این تحقیق بررسی افسردگی با فرمت docx در قالب 41 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب
افسردگی
2-1-2- افسردگی13
2-1-2-1- افسردگي چيست13
2-1-2-2- اصطلاح افسردگي14
2-1-2-3- ملاكهاي تشخيصي حملةافسردگي اساسي DSMIV15
2-1-2-4- نشانه هاي افسردگي 16
2-1-2-5- طبقه بندي 19
2-1-2-6- شيوع 20
2-1-2-7- نظريه هاي افسردگي21
2-1-2-7-1- عوامل بيولوژيك 22
2-1-2-7-2- نظريه هاي روانكاوي 24
2-1-2-7-3- رويكرد شناختي بك 25
2-1-2-7-4- نظرية درمان عقلاني ـ عاطفي (اليس)28
2-1-2-7-5ـ نظريه هاي يادگيري 28
2-1-2-7-6ـ رويكرد پردازش اطلاعات 29
2-1-2-7-7ـ نظرية اسناد30
2-1-2-7-8-تفاوت افسردگی کودکان و بزرگسالان30
2-2- پیشینه تحقیقات انجام شده در ایران و جهان49
2-2-1- پیشینه پژوهش ها در داخل کشور49
2-2-2- پیشینه پژوهش ها در خارج کشور54
2-3- جمع بندی 58

افسردگي نوعي اختلال رواني است كه در آن خلق شخص آشفته مي‌شود. چون افسردگي، اغلب مورد درمان قرار نمي‌گيرد پزشكان از تعداد واقعي افراد مبتلا به افسردگي اطلاع ندارند. با اين حال، آنها مي‌دانند كه تعداد افراد افسرده كم نيستند در واقع، افسردگي به قدري متداول است كه گاهي از آن به عنوان سرماخوردگي رواني ياد مي‌شود (گنجی،1387).

اصطلاح افسردگي اغلب براي بيان اندوه عميق به كار مي‌رود. تقريباً همه افراد زماني دچار غم و غصه شده‌اند، اما كساني كه بيماري افسردگي دارند دلسردي و نوميدي شديدي تجربه مي‌كنند كه مدت زيادي طول مي‌كشد و معمولاً با زندگي خانوادگي، شغلي يا موقعيتهاي اجتماعي آنها تداخل پيدا مي‌كند.

اگر افسردگي عمده درمان نشود مي‌تواند خطرناك باشد. افكار خودكشي جزء جدايي‌ناپذير اين بيماري است. هر چند كه افراد مبتلا به افسردگي عميق به ندرت نيروي كافي براي خودكشي دارند با كم شدن افسردگي احتمال بيشتري وجود دارد كه اقدام به خودكشي كنند. افسردگي درمان نشده عمده‌ترين عامل خودكشي مي‌باشد.افسردگي يكي از اختلالات عمده دوره نوجواني و جواني است.

افسردگي از زمانهاي قديم در نوشته ها آمده است و توصيفهايي از آنچه ما امروزه اختلالات خلقي مي خوانيم دربسياري از مدارك طبي قديم وجود دارد . داستان عهد عتيق شاه سائول و داستان خودكشي آژاكس در ايلياد هومر ، هر دو يك سندرم افسردگي را توصيف كرده اند .

حدود 450 سال قبل از ميلاد ، بقراط اصطلاح ماني و ملانكولي را براي توصيف اختلالات رواني بكار برد . در حدود 100 سال قبل از ميلاد كورتيلوس سلسوس در كتاب De Medicina افسردگي را ناشي از صفراي سياه معرفي نمود .

اين اصطلاح را پزشكان ديگر از جمله ارسطو (120 تا 180 سال بعد از ميلاد ) و جالينوس ( 129 تا 199 سال بعد از ميلاد ) نيز بكار بردند . در قرون وسطي طبابت در ممالك اسلامي رونق داشت و رازي و ابن سينا و پزشك يهودي ،ميموند ، ملانكولي را بيماري مشخص تلقي مي نمودند . در سال 1854 ژان پيرفالر حالتي را توصيف نمود و آن را جنون ادواري ناميد .

اميل كرپلين در سال 1986 بر اساس معلومات روانپزشكان فرانسوي و آلماني ، مفهوم بيماري مانيك دپرسيو راشرح داد كه شامل اكثر ملاكهاي تشخيصي است كه امروزه روانپزشكان براي تشخيص اين بيماري از آنها استفاده مي كنند . كرپلين همچنين نوع خاصي از افسردگي را به نام « افسردگي رجعتي » كه پس از يائسگي در زنها و در اواخر بزرگسالي در مردها شروع مي شود را شرح داد ( پورافكاري، 1386) .