هدف از این تحقیق بررسی امیدواری با فرمت docx در قالب 31 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب
امیدواری
2-3- امیدواری28
2-3-1-رشد امیدواری31
2-3-2-امید درمانی 33
2-3-3-خوش بینی33
2-3-4- خوش بینی سرشتی یا گرایشی 34
2-3-5- سبک تبیینی خوش بینانه 34
2-3-6-رشد خوش بینی 35
2-3-7-باز آموزی اسنادی 37
2-3-8- خطاهای ادراکی مثبت 39
2-3-9-خود فریبی40
2-3-10-انکار و واپس رانی 40
2-3-11-توجه انتخابی و فراموشی مطلوب 41
2-3-12- نادیده گرفتن ناتوانی 41
2-3-13-خود انگاره منفی 41
2-3-14-رشد خطاهای ادراکی مثبت 42
2-3-15-اصلاح خطاهای ادراکی مثبت 43
2-3-16-خوش بینی،امیدواری و سلامت روان 44
2-3-17-پایه¬های عصبی زیستی خوش¬بینی و امیدواری 44
2-3-18-عصب زیست شناسی بدبینی 44
2-3-19- عصب زیست شناسی رفتار هدفمند خوش بینانه45
2-3-20- عصب زیست شناسی تعامل اجتماعی خوش بینانه46
2-4-رابطه معنویت و امیدواری 47
2-6-رابطه امیدواری و سلامت روان 51
خلاصه56

تا پايان دهه 1970 خوش بيني يک کمبود رواني و نشانه ناپختگي يا ضعف منش تلقي مي شد، در حالي که ارزيابي متوازن و بي طرفانه از اميدواري هاي آينده فرد نشانه اي از سلامت رواني، پختگي و نيرومندي به حساب مي آمد (پيترسن ، 2000) اين ديدگاه منفي خوش بيني در اثر ولتر (1759، به نقل از پیترسن ،2000) آنجا که دکتر پانگلاس ساده لوحانه اصرار مي ورزد که ما در بهترين جهان ممکن زندگي مي کنيم، پولياناي پورتر (1913،به نقل از پیترسن،2000) که بدبختي را جشن گرفت، و تحليل زيگموند فرويد (1928،به نقل از پیترسن،2000) از مذهب به عنوان خطاي ادراکي خوش بينانه به چشم مي خورد.

گفته فرويد(1928،به نقل از پیترسن،2000)  در کتاب آينده یک پندار داير بر اينکه اعتقاد به خالق مهربان پدرگونه که اگر غرايز پرخاشگرانه و جنسي مان را کنترل کنيم در جهان ديگر ما را پاداش خواهد داد، يک خطاي ادراکي اساسي براي تمدن بود. بدون اين خطاهاي ادراکي مردم اغوا مي شدند غرايز پرخاشگرانه جنسي خود را به نمايش بگذارند. اما اين خطاي ادراکي خوش بينانه ارزش پيدا کرد و انکار واقعيت غرايز جنسي و پرخاشگري را موجب شد.

از طريق فرايند روان تحليلي، افراد مي توانستند نسبت به دفاع هاي گوناگون، مصالحه هاي روان رنجورانه و خطاهاي ادراکي خوش بينانه بينش پيدا کنند و بدين ترتيب بين نياز به ارضاي تکانش هاي جنسي و پرخاشگري و نياز به رفتار کردن به شيوه جامعه پسند تعادل برقرار کنند. هدف تحليل ، رسيدن به سطحي از پختگي رواني بود که در آن شخص مي توانست واقعيت را به روشني ببيند و خطاهاي ادراکي خوش بينانه را کنار بزند.

در اواخر دهه 1970 روان شناسان شناختي به انبوهي از داده هاي پژوهشي دست يافته بودند که توسط ماتلين واستانگ(1978،به نقل از پیترسن،2000) در کتابي با عنوان اصل پوليانا ترکيب شده بود و نشان مي داد که فرايندهاي تفکر مردم خوش بينانه است.

 بنابراين، بيشتر مردم چيزهاي مثبت را زودتر از چيزهاي منفي به ياد مي آوردند. آنان در زبان گفتاري و نوشتاري از واژه هاي مثبت بيشتر از واژه هاي منفي استفاده مي کردند و خود را مثبت تر از ديگران ارزيابي مي کردند. تنها استثنا در اين مورد افراد مضطرب و افسرده است که خود را به شيوه واقع بينانه تر يا بدبينانه مي بينند.