فناوری‎های جدیدی برای ارائه چارچوب‎های استاندارد برای ورود تکی به اینترنت پدید آمده‎اند. این فناوری‎ها هنوز نسبتاً جدید هستند اما فرصت‎هایی برای سادگی فرایند نگهداری اعتبارات در مکان‎های چندگانه و برای عبور اعتبارات بین سازمان‎ها وجود دارد. زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت قدیمی‎ترین پروتکل احراز هویت مجتمع است که بیشترین سازگاری را دارد که قابلیت احراز هویت مجتمع سازمان را اثبات می‎کند. زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت تمایل به نشان‎دادن و تظاهر به یک مدل برای یک زمان طولانی را دارد. زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت به عنوان یک ابزار مهم در ذخیره امنیت سازمان بکار می‎رود. دلیل اصلی که پروژه‎های زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت شکست می‏خورند به این دلیل است که یا هزینه تاخیر آنها زیاد است یا پیاده‎سازی آنها می‎تواند پیچیده باشد و منابع آموزش‎دیده در زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت یک چالش می‎باشند. بسیاری از نگرانی‎ها با یک انجمن یا مجتمع‎سازی ورود تکی، موضوعات مدیریتی، مانند نیاز برای اطمینان برای برنامه های کاربردی که به‎طور مستقیم توسط زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت نظارت نشده‎اند وجود دارد. این موضوعات در چارچوب‎های بزرگ‎تر مانند کتابخانه و سرویس‎های وب مجتمع و شیبوه[1] نظارت می‎شوند. این چارچوب‎ها برای نمایش سه بخش صنعت شامل جنبه کسب‎و‎کار، تکنولوژی و آموزش در نظر گرفته می‎شوند.

سیستم‎های ورود تکی اینترنت نگرانی‎های حفظ حریم خصوصی شامل خطرات ردیابی کاربر و ارتباط اکانت یا فاش‎سازی اطلاعات برای ارائه‎دهندگان سرویس را ایجاد می‎کند. نگرانی دیگر، نگرانی‎های عملیاتی از جمله مقیاس‎پذیری، میزان تحمل شکست و تهاجم می‎باشد. هنگام ارزیابی راه حل‎های زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت، باید با در نظر گرفتن همه‎ی موارد مورد مطالعه سازمان، نیاز برای یکپارچه‎سازی با زیرساخت‎های موجود و اتصال به همه‎ی استانداردهای شناسه تضمین شود. امروزه راه حل‎های زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت بالغ و کاملتر شده و پیاده‎سازی ورود تکی به اینترنت مبتنی بر زبان نشانه‎گذاری اثبات امنیت به سرعت انجام می‎گیرند.